Στίχοι: Ανδρέας Θωμόπουλος
Μουσική: Ανδρέας Θωμόπουλος

Σου γράφω πάλι από ανάγκη
η ώρα πέντε το πρωί
το μόνο πράγμα που `χει μείνει
όρθιο στον κόσμο είσαι εσύ

Τι να τις κάνω τις τιμές τους
τα λόγια τα θεατρικά
μες στην οθόνη του μυαλού μου
χάρτινα είδωλα νεκρά

Να μ’ αγαπάς όσο μπορείς να μ’ αγαπάς

Κοιτάζοντας μες στον καθρέφτη
βλέπω ένα πρόσωπο γνωστό
κι ίσως η ασχήμια του να φύγει
μόλις πλυθώ και ξυριστώ

Βρωμάει η ανάσα απ’ τα τσιγάρα
βαραίνει ο νους μου απ’ τα πολλά
στον τοίχο κάποια Μόνα Λίζα
σε φέρνει ακόμα πιο κοντά

Να μ’ αγαπάς όσο μπορείς να μ’ αγαπάς

Αν και τελειώνει αυτό το γράμμα
η ανάγκη μου δε σταματά
σαν το πουλί πάνω στο σύρμα
σαν τον αλήτη που γυρνά

Θέλω να `ρθείς και να μ’ ανάψεις
το παραμύθι να μου πεις
σαν μάνα γη να μ’ αγκαλιάσεις
σαν άσπρο φως να ξαναρθείς.

Lyrics: Andreas Thomopoulos
Music: Andreas Thomopoulos

I’m writing you again by necessity
five o’clock in the morning
the only thing that’s left
standing in the world is you

What to do with their prices
the words theatrical
in my mind screen
paper idols dead

Love me as long as you can love me

Looking into the mirror
I see a person known
and perhaps his ugliness to go away
just wash and shave

Breath from the cigarettes
my mind is burdened by the many
in the wall some Mona Lisa
brings you even closer

Love me as long as you can love me

Although this letter ends
my need does not stop
like the bird on the wire
like the bum that’s coming back

I want you to come and look at me
the tale tell me
like a mother to embrace me
like white light to come back.