Greek Translation:

Καλλιτέχνης: Πάριος Γιάννης

Μεσ’το σκοτάδι της ζωής μου γίνε φως
γίνε ξενύχτι γίνε πόνος δυνατός
γίνε γκρεμός θα φύγω εγώ θα τρέξω
γίνε ότι θες μπορώ να σε αντέξω

Μη γίνεις όμως η αγάπη μου μη γίνεις
γιατί αν φτάσει η στιγμή που θα μ’αφήνεις
εγώ ξανά δε θα μπορώ ν’αντέξω κι άλλο χωρισμό

Μεσ’την καρδιά μου αν θέλεις γίνε μια πληγή
γίνε εφιάλτης μεσ’τη νύχτα μια κραυγή
γίνε φωτιά στις φλόγες σου να πέσω
γίνε ότι θες μπορώ να σε αντέξω

Μη γίνεις όμως η αγάπη μου μη γίνεις
γιατί αν φτάσει η στιγμή που θα μ’αφήνεις
εγώ ξανά δε θα μπορώ ν’αντέξω κι άλλο χωρισμό

Καλλιτέχνης: Πάριος Γιάννης, Μαρινέλλα

Και να που γύρισες έστω κι αργά
δειλά δειλά χωρίς μιλιά
Κι ας μη μου μίλησες κι ας μη με φίλησες
φτάνει που γύρισες έστω κι αργά

Και να που γύρισα έστω κι αργά
δειλά δειλά χωρίς μιλιά
Έστω κι αν πόνεσα έστω κι αν έκλαψα
φτάνει που γύρισα έστω κι αργά

Κράτα με κοντά σου κράτα με
φεύγει η ζωή αγάπα με
άδικα το χρόνο χάσαμε
κράτα με κοντά σου κράτα με
Και να που γύρισες έστω κι αργά
δειλά δειλά χωρίς μιλιά

Και να που γύρισα έστω κι αργά
σαν τα πουλιά χωρίς φτερά
μα δε σ’αρνήθηκα κι ας τιμωρήθηκα
φτάνει που γύρισα έστω κι αργά

Και να που γύρισες έστω κι αργά
σαν τα πουλιά χωρίς φτερά
Έστω κι αν μάτωσες έστω κι αν λύγισες
φτάνει που γύρισες έστω κι αργά

Κράτα με κοντά σου κράτα με
φεύγει η ζωή αγάπα με
άδικα το χρόνο χάσαμε
κράτα με κοντά σου κράτα με
Και να που γύρισες έστω κι αργά
δειλά δειλά χωρίς μιλιά

Καλλιτέχνης: Πάριος Γιάννης

Πάνω στον καθρέφτη έγραψα με κόκκινο:
“πόσο μου ’χεις λείψει, σ’ αγαπώ”.
Κι όταν το ’δες το πρωί, ήρθες και έκλαιγες,
με κρατούσες αγκαλιά και έλεγες:

Δε θα χωρίσουμε ποτέ (4 x)
κι εγώ σου έλεγα μην κλαις,
δε θα χωρίσουμε ποτέ.

Κάποιο μεσημέρι είπαμε “χωρίζουμε”,
το θυμάμαι και τσακίζομαι.
Κι ένα βράδυ ξαφνικά συναντηθήκαμε,
κοιταχτήκαμε στα μάτια κι είπαμε:

Δε θα χωρίσουμε ποτέ (4 x)
κι εγώ σου έλεγα μην κλαις,
δε θα χωρίσουμε ποτέ.

Καλλιτέχνης: Πάριος Γιάννης

Στάσου πριν να φύγεις, στάσου
σκέψου τι είμαι μακριά σου
βασιλιάς στην αγκαλιά σου
κι ένα τίποτα μακριά σου.

Είμαι ένα παιδί μονάχο
ξεκομμένο απ’ την παρέα,
ένας άνθρωπος χαμένος
που γυρνά στη γη τυχαία,
είμαι ένα χελιδόνι
που το ξέχασαν στο κρύο,
είμαι ένας ταξιδιώτης
που κανείς δεν του ‘πε αντίο.

Στάσου πριν να φύγεις, στάσου
σκέψου τι είμαι μακριά σου
βασιλιάς στην αγκαλιά σου
κι ένα τίποτα μακριά σου.

Είμαι γράμμα ξεχασμένο
που δεν βρήκε παραλήπτη,
και λουλούδι μαραμένο
σ’ ένα ρημαγμένο σπίτι,
είμαι πλοίο στη φουρτούνα
που δεν έχει καπετάνιο,
λαβωμένος στρατιώτης
που μ’ αφήσαν να πεθάνω.

Στάσου πριν να φύγεις, στάσου
σκέψου τι είμαι μακριά σου
βασιλιάς στην αγκαλιά σου
κι ένα τίποτα μακριά σου.

Καλλιτέχνης: Πάριος Γιάννης

Να ’χε χρώμα η μοναξιά
στο χαρτί να ζωγραφίσω
να την κάνω θαλασσιά
και αγέρα πελαγίσιο

Να της βάλω και πανιά
για ταξίδι τελευταίο
λιμανάκι στο Αιγαίο
η δική σου αγκαλιά

Πιο καλή η μοναξιά
από σένα που δε φτάνω
μια σε βρίσκω μια σε χάνω
πιο καλή η μοναξιά

Να ’ταν πέτρα η μοναξιά
σκαλοπάτι να τ’ ανέβεις
να χαθείς στη λησμονιά
για να μη σε δω που φεύγεις

Και να γίνεσαι καπνός
σαν τσιγάρο που τελειώνει
τώρα πια θα είσαι μόνη
και θα είμαι μοναχός

Καλλιτέχνης: Λίτσα Διαμάντη

Τι σου ζητάω να ’μαι η σκιά σου όπου πας,
τι σου ζητάω να ’μαι το χώμα που πατάς τι σου ζητάω.
Τι σου ζητάω άσε με, άσε με, άσε με να σ’ αγαπάω.

Άσε με κάθε στιγμή στην αγκαλιά σου να πεθαίνω,
άσε με να με σκοτώνεις και να λέω “ανασαίνω”,
άσε με εσύ να φταις κι εγώ συγγνώμη να ζητάω,
άσε με, άσε με, άσε με να σ’ αγαπάω.

Τι σου ζητάω όταν πονάς εγώ για σένα να πονάω
κι όταν γελάς από χαρά να τραγουδάω.
Τι σου ζητάω άσε με, άσε με, άσε με να σ’ αγαπάω.

Άσε με κάθε στιγμή στην αγκαλιά σου να πεθαίνω,
άσε με να με σκοτώνεις και να λέω “ανασαίνω”,
άσε με εσύ να φταις κι εγώ συγγνώμη να ζητάω,
άσε με, άσε με, άσε με να σ’ αγαπάω.

Καλλιτέχνης: Πάριος Γιάννης

Θέλω να σου μιλήσω μα τρέμει η φωνή μου
λες κι αγαπάω πρώτη φορά στη ζωή μου,
θέλω να τραγουδήσω μα δε μ’ αφήνει το δάκρυ
αχ, αγάπη, αγάπη, αγάπη.

Θέλω να σου μιλήσω κι έχω στο νου μου χιλιάδες σκέψεις
όμως μπροστά σε σένα χάνουν το νόημα και οι λέξεις
κι όπως σε αγκαλιάζω και στο κορμί σου φιλιά χαράζω
φεύγεις και μένω μόνος και σου φωνάζω και σου φωνάζω,
αχ, αγάπη, αγάπη, αγάπη.

Θέλω να σου μιλήσω μα πάλι σωπαίνω,
θέλω να σε χορτάσω μα δε σε χορταίνω,
μέσα στα δυο σου μάτια βλέπω τον ήλιο να λάμπει,
αχ, αγάπη, αγάπη, αγάπη.

Θέλω να σου μιλήσω κι έχω στο νου μου χιλιάδες σκέψεις
όμως μπροστά σε σένα χάνουν το νόημα και οι λέξεις
κι όπως σε αγκαλιάζω και στο κορμί σου φιλιά χαράζω
φεύγεις και μένω μόνος και σου φωνάζω και σου φωνάζω,
αχ, αγάπη, αγάπη, αγάπη, αχ, αγάπη, αγάπη, αγάπη.

Καλλιτέχνης: Πάριος Γιάννης, Μαρινέλλα

Τώρα, είναι η ώρα
να δούμε πού, μας βγάζει αυτή η ζωή
Τώρα είναι η ώρα
και για τους δυο, να κάνουμε νέα αρχή.

Και καλύτερα
θα λέμε αύριο καλύτερα
που δεν αφήσαμε τον χρόνο
να πληγώσει την αγάπη αυτή

Και καλύτερα
και για τους δυο μια ώρα αρχύτερα
που τελειώνουμε σαν φίλοι
που αγαπηθήκαν πολύ

Καλλιτέχνης:Τόλης Βοσκόπουλος

Άφησες πίσω σου ένα κάτι,
κάτι από ’σένα που αγαπούσα,
κάτι που έγινε σκιά μου,
παράπονο και δάκρυά μου,
σκέψη πικρή.

Είναι το κάτι που μένει
όταν μι’ αγάπη πεθαίνει νωρίς,
είναι το κάτι που δένει
αυτούς που ζουν χωρισμένοι, θαρρείς.

Τώρα θα ζω μ’ αυτό το κάτι,
κάτι απ’ τα μάτια που κοιτούσα,
κάτι απ’ τα χείλη που φιλούσα,
από το χέρι που κρατούσα
να μ’ οδηγεί.

Είναι το κάτι που μένει
όταν μι’ αγάπη πεθαίνει νωρίς,
είναι το κάτι που δένει
αυτούς που ζουν χωρισμένοι, θαρρείς.

English Translation:

Artist: Parios Giannis

Through the darkness of my life I am light
become overnight become painful
become a cliff I will leave I will run
be that I want to bear you

But do not become my love
because if the moment you will leave me
I will not be able to make another separation again

In my heart if you want to become a wound
become nightmare during the night a cry
fire your flames to fall
be that I want to bear you

But do not become my love
because if the moment you will leave me
I will not be able to make another separation again

Artist: Parios Giannis, Marinella

And you turned back even slowly
timidly talkative without talking
And let me not talk to me and do not kiss me
it arrives when you turned back even slowly

And if I turned back even slowly
timidly talkative without talking
Even if I hurt even if I cried
it is enough that I turned back even slowly

Keep me near you with me
life leaves life with me
unjustly we lost time
Keep me close with me
And you turned back even slowly
timidly talkative without talking

And if I turned back even slowly
like birds without wings
but I have sinned and have been punished
it is enough that I turned back even slowly

And you turned back even slowly
like birds without wings
Even if you did, even if you were bruising
it arrives when you turned back even slowly

Keep me near you with me
life leaves life with me
unjustly we lost time
Keep me close with me
And you turned back even slowly
timidly talkative without talking

Artist: Parios Giannis

On the mirror I wrote in red:
“how much do you miss me, I love you.”
And when you see it in the morning, you came and cried,
with a hold of your arms and saying,

We will never split (4x)
and I told you not to cry,
we will never separate.

Some afternoon we said “divide”
I remember it and I crash.
And one night we suddenly met,
we looked in the eyes and said,

We will never split (4x)
and I told you not to cry,
we will never separate.

Artist: Parios Giannis

Stand before you leave, wait
think what I’m off you
king in your arms
and nothing away from you.

I am a single child
cut off by the company,
a man lost
who turns to earth accidentally,
I’m a swallow
who forgot the cold,
I am a traveler
that nobody likes him.

Stand before you leave, wait
think what I’m off you
king in your arms
and nothing away from you.

I’m a forgotten letter
who did not find a recipient,
and withered flower
in a quartered house,
I’m a ship in the curtain
who has no captain,
captured soldier
which let me die.

Stand before you leave, wait
think what I’m off you
king in your arms
and nothing away from you.

Artist: Parios Giannis

Let’s have loneliness
on paper to paint
to make it seaside
and pelagisia

And I put on sails
for a trip last
port in the Aegean Sea
your hug

Better off alone
from you I can not reach
I find you one I miss you
Better off alone

If loneliness is to stone
step to get it up
to be lost in oblivion
not to see you leaving

And become smoke
like a cigarette that ends
now you will be alone
and I will be a monk

Artist: Litsa Diamanti

What I ask you to be your shadow where you go,
what do I ask you to be the soil that you are pushing for?
What I ask you for, leave me, let me love you.

Let every moment in your arms die,
kill me with killing me and say “I’m out”,
let me blink and I apologize to ask,
leave me, let me, let me love you.

What I ask for when I hurt for you to hurt
and when you laugh at joy to sing.
What I ask you for, leave me, let me love you.

Let every moment in your arms die,
kill me with killing me and say “I’m out”,
let me blink and I apologize to ask,
leave me, let me, let me love you.

Artist: Parios Giannis

I want to talk to you but my voice is trembling
as if I loved the first time in my life,
I want to sing but not let me tear
ah, love, love, love.

I want to talk to you and I have in my mind thousands of thoughts
but in front of you they lose meaning and words
and as I embrace you and in your body I kiss
you leave and I stand alone and I cry out and yell at you,
ah, love, love, love.

I want to talk to you again but I’m still,
I want to make you happy, but I’m sorry,
in your two eyes I see the sun shining,
ah, love, love, love.

I want to talk to you and I have in my mind thousands of thoughts
but in front of you they lose meaning and words
and as I embrace you and in your body I kiss
you leave and I stand alone and I cry out and yell at you,
ah, love, love, love, ah, love, love, love.

Artist: Parios Giannis, Marinella

Now, it’s time
to see where, this life is taking us out
Now is the time
for both, to start a new beginning.

And better
we will say tomorrow better
we did not leave the time
to hurt this love

And better
for both an hour earlier
we end up as friends
which they loved a lot

Artist: Tolis Voskopoulos

You left behind something,
something from you I loved,
something that became my shadow,
my grievance and tears,
thought bitter.

It’s something that stays
when love dies early,
is the thing that binds
those who live separated, you see.

Now I will live with this,
something from the eyes I was looking at,
something from the lips I kissed,
from the hand I held
to lead me.

It’s something that stays
when love dies early,
is the thing that binds
those who live separated, you see.