Greek Translation:

Στίχοι: Μπέρτολτ Μπρέχτ
Μουσική: Θάνος Μικρούτσικος

Εγώ ο Μπέρτολτ Μπρεχτ
είμαι από τα μαύρα δάση,
η μάνα μου στις πολιτείες
με κουβάλησε,
σαν ήμουνα ακόμα στην κοιλιά της,
και των δασών η παγωνιά
μέσα μου θα `ναι ως το θάνατό μου.

Έχω, έχω το σπίτι μου
στην πολιτεία της ασφάλτου,
φορτωμένος από την αρχή
με όλα τα μυστήρια του θανάτου
με εφημερίδες, με καπνό και με ρακή,
καχύποπτος και τεμπέλης
κι ευχαριστημένος στα στερνά.

Φέρομαι φιλικά στους ανθρώπους
φορώ καθώς το συνηθίζουν
ένα σκληρό καπέλο,
λέω, είναι ζωα που μυρίζουν τελείως ιδιόμορφα
και λέω πάλι,
δε βαριέσαι έχω κι εγώ την ίδια μυρουδιά.

Το πρωί στο γκρίζο χάραμα
τα έλατα κατουράνε,
και τα ζωύφιά τους τα πουλιά
αρχίζουν να φωνάζουν
Κείνη την ώρα αδειάζω το ποτήρι μου στην πόλη
πετάω τ’ αποτσίγαρό μου και ανήσυχος κοιμάμαι.

Απ’ αυτές τις πολιτείες
θα απομείνει εκείνος που διάβηκε από μέσα τους
ο άνεμος, δίνει χαρά το σπίτι σ’ αυτόν που τρώει,
τ’ αδειάζει.

Ξέρουμε ότι είμαστε περαστικοί
κι ότι ύστερα από μας
τίποτα τ’ αξιόλογο δε θα ‘ρθει.
Ελπίζω στους σεισμούς
που μέλλονται για να ‘ρθουν,
να μην αφήσω τη Βιρτζίνιά μου
απ’ την πίκρα να μου σβήσει.

Εγώ ο Μπέρτολτ Μπρεχτ
από τα μαύρα δάση,
ξερασμένος στις πολιτείες της ασφάλτου
μέσα στη μάνα μου σε πρώιμη εποχή.

English Translation:

Lyrics: Bertolt Brecht
Music: Thanos Mikroutsikos

I’m Bertolt Brecht
I am from the black forests,
my mother in the states
he was carrying me,
like I was still in her belly,
and forests or frost
inside me it will be like my death.

I have, I have my house
in the state of asphalt,
loaded from the beginning
with all the mysteries of death
with newspapers, with smoke and raki,
suspicious and lazy
and pleased with the stern.

I’m friendly to people
I wear them as they get used to it
a hard hat,
I say, they are animals that smell completely whimsical
and I say again,
you are not bored and I have the same smell.

The morning in the gray dawn
the spruce fir,
and their bugs the birds
they start shouting
At that time I empty my glass in town
I throw my cigarette butt and restless sleep.

From these states
the one who walked in them will remain
the wind gives joy to the house to him who eats,
empties them.

We know we are passers-by
and that after us
nothing remarkable will come.
I hope the earthquakes
who will come to come,
not to leave my Virginia
from the bitterness to extinguish me.

I’m Bertolt Brecht
from the black forests,
dry in the states of asphalt
in my mother at an early age.