Greek Translation:

Καλογιάννης Αντώνης:

Κάνει βόλτα το φεγγάρι,
βγαίνουν έξοδο οι φαντάροι,
κι είναι μια βραδιά ωραία
στην Αθήνα, στον Περαία.
Χάθηκαν οι καστανάδες
κι οι αργόσχολοι βοριάδες,
κι απ’ τη ρίζα του χειμώνα
φύτρωσε μια ανεμώνα.

Όμορφή μου Κατερίνα,
του μπαξέ μου καρδερίνα,
άνοιξε την αγκαλιά σου
και τα ροδοβλέφαρά σου
να χυμήξω στ’ ακρογιάλια
του κορμιού σου τα καθάρια
που `χουν βότσαλα κοχύλια,
τ’ ουρανού τα πετραχήλια.

Βγαίνει βόλτα η λατέρνα,
στολισμένη ως τη φτέρνα,
κι ένα αμούστακο χαμίνι
μιας μικρής τον ήλιο πίνει.
Κι ένας άνεμος αντάρτης
σαν ηλιοκαμένος ναύτης
βγήκε τσάρκα στα σοκάκια
να γλυκάνει τα φαρμάκια

Καλογιάννης Αντώνης

Πάει καιρός που το φεγγάρι δεν περνάει από `δω
Το τοπίο είναι χακί, τρώει την καρδιά σου
Σε λευκό χαρτί τη νύχτα ξαναγράφω σ’ αγαπώ
στη σκοπιά παραμιλάω τ’ όνομά σου

Αχ, Αννούλα του χιονιά
δε θα είμαι πια μαζί σου
στου Δεκέμβρη τις εννιά
που έχεις Άννα τη γιορτή σου

Χτες το βράδυ στ’ όνειρό μου, τι σου είναι το μυαλό
μπήκαν, λέει, περιστέρια στο στρατώνα
Κι όπως το `φερε η κουβέντα, μου είπαν όνειρο κι αυτό
σήκω πήγαινε στην Άννα του χειμώνα

Αχ, Αννούλα του χιονιά
δε θα είμαι πια μαζί σου
στου Δεκέμβρη τις εννιά
που έχεις Άννα τη γιορτή σου

Καλογιάννης Αντώνης

Τα λόγια ήτανε καλά
καλά και τιμημένα
μαλαματένιος ο σταυρός
χωρίς καδένα

Άνοιξε το παράθυρο να μπει
δροσιά να μπει του Μάη
εμείς γι’ αλλού κινήσαμε γι’ αλλού
κι αλλού η ζωή μας πάει

Οι βέρες ήτανε χρυσές
χρυσές κι οι αλυσίδες
που δέσανε τα νιάτα μας
πως δεν τις είδες

Άνοιξε το παράθυρο να μπει
δροσιά να μπει του Μάη
εμείς γι’ αλλού κινήσαμε γι’ αλλού
κι αλλού η ζωή μας πάει

Άλκηστις Πρωτοψάλτη & Αντώνης Καλογιάννης:

Μόνο να γράφεις τ’ όνομά σου,
κι εκείνο το ’μαθες μισό,
μα συλλαβίζεις τα όνειρά σου
στο Άργος και στον Ιλισό.

Θα σε ξανάβρω στους μπαξέδες
τρεις του Σεπτέμβρη να περνάς
και τσικουδιά στους καφενέδες
τα παλληκάρια να κερνάς.

Του κόσμου το στενό γεφύρι
θα το περάσουμε μαζί,
θα ’ναι η καρδιά σου παραθύρι,
τα λόγια σου παλιό κρασί.

Θα σε ξανάβρω στους μπαξέδες
τρεις του Σεπτέμβρη να περνάς
και τσικουδιά στους καφενέδες
τα παλληκάρια να κερνάς.

Αντώνης Καλογιάννης

Έζησα μες στην παγωνιά, χωρίς την αγκαλιά σου,
μα σε σκεφτόμουνα βαθιά, σαν να ’μουνα κοντά σου,
μέρες και νύχτες πέρασα και ήσουν η σκιά μου,
εσύ που είσαι μια ζωή και είσ’ η μοναξιά μου.

Ποτέ δεν είμαι μοναχός μέσα στη μοναξιά μου.

Έρχεσαι πάντα σιωπηλή, κοντά μου σαν τραγούδι,
κήπος βαθύς ο ύπνος μας κι εσύ λευκό λουλούδι,
στ’ αλήθεια πού θα πάει αυτό, με σένα μοναξιά μου,
να πνίγομαι στα όνειρα κι εσύ να ’σαι κοντά μου.

Ποτέ δεν είμαι μοναχός μέσα στη μοναξιά μου.

Μ’ έμαθες τόσα μοναξιά και τόσα έχω χάσει,
που κι αν μ’ αφήσεις μια στιγμή, τίποτα δε θ’ αλλάξει
κι αν έζησα στη μοναξιά, ποτέ δεν ήμουν μόνος
κι αν πέρναγε η μια πληγή, με τύλιγε ο πόνος.

Ποτέ δεν είμαι μοναχός μέσα στη μοναξιά μου.

Μαρινέλλα & Αντώνης Καλογιάννης

Σε λίγο ξημερώνει μα κοιμήσου εσύ
μεθάει η αγάπη, αγάπη μου, σαν το παλιό κρασί,
το πιο ζεστό τραγούδι η ανάσα σου
κι αυτή η τρικυμία μέσα στα μάτια σου.

Μαρινέλλα & Αντώνης Καλογιάννης

Σ’ αγαπώ
σαν το γέλιο του Μάη, σ’ αγαπώ
σ’ αγαπώ
σαν παλιά αμαρτία σε θέλω.

Σε λίγο ξημερώνει μα κοιμήσου εσύ
μεθάει η αγάπη, αγάπη μου, σαν το παλιό κρασί,
στους δρόμους του κορμιού σου που ξενύχτησα
στους δρόμους του κορμιού σου που ξεψύχησα.

English Translation:

Kalogiannis Antonis:

It rides the moon,
the soldiers come out,
and it’s a nice night
in Athens, Perea.
The chestnuts were lost
and the slow winds,
and from the root of the winter
an anemone was formed.

My beautiful Katerina,
of my warlock,
open your arms
and your rhododendrons
to knead on the beaches
of your body are pure
that have pebbles shells,
the sky the rocks.

The latern walks out,
trimmed to the heel,
and an unmistakable hammin
a little sun is drinking.
And a guerrilla wind
like a sunny sailor
there was a cake in the alleys
to swallow drugs

Kalogiannis Antonis

It is time when the moon does not pass by
The landscape is khaki, eating your heart
On white paper at night I rewrite you I love you
from the point of view I speak your name

Ah, Annula’s snowman
I will no longer be with you
in December nine
you have Anna your feast

Last night in my dream, what is your mind
they came in, say, pigeons in the barracks
And as the conversation brought it, they also told me a dream
go up to Anna’s winter

Ah, Annula’s snowman
I will no longer be with you
in December nine
you have Anna your feast

Kalogiannis Antonis

The words were fine
well and honored
the Malamate the cross
without a chain

He opened the window
cool to get into May
we have elsewhere moved for elsewhere
and elsewhere our life goes

The wedding rings were gold
gold and chains
that touched our youth
that you did not see them

He opened the window
cool to get into May
we have elsewhere moved for elsewhere
and elsewhere our life goes

Alkistis Protopsalti & Antonis Kalogiannis:

Just write your name,
and that half of you,
but you spell your dreams
in Argos and Ilissos.

I’ll get you back to the garrisons
three of September to pass
and tsikoudia in the cafes
the lads to win.

The world’s narrow bridge
we will pass it together,
your heart will be a window,
your words old wine.

I’ll get you back to the garrisons
three of September to pass
and tsikoudia in the cafes
the lads to win.

Antonis KALOGIANNIS

I lived in the frost, without your arms,
but I thought deeply, as if to be near you,
days and nights I passed and you were my shadow,
you who are a life and you are my loneliness.

I’m never a monk in my loneliness.

You always come silent, close to me like a song,
garden our deep sleep and you white flower,
really where will this go, with you my loneliness,
to drown in dreams and to be near me.

I’m never a monk in my loneliness.

You have taught me so much loneliness and so much I’ve lost,
Whatever you leave me for a moment, nothing will change
and if I lived in loneliness, I was never alone
and if one wound passed, my pain would come to me.

I’m never a monk in my loneliness.

Marinella & Antonis Kalogiannis

It dawns a little, but you sleep
my love, my love, like the old wine,
your warmest song or your breath
and that storm in your eyes.

Marinella & Antonis Kalogiannis

I love you
like May’s laughter, I love you
I love you
like old sin I want you to.

It dawns a little, but you sleep
my love, my love, like the old wine,
in the streets of your body that I stayed with
in the streets of your body that I have.