O kir Antonis-Stelios Kazantzidis & Marinela (1961)
Greek Translation:
Στίχοι: Μάνος Χατζιδάκις
Μουσική: Μάνος Χατζιδάκις
Ο κυρ Αντώνης πάει καιρός που ζούσε στην αυλή
με ένα κανάτι κι ένα κρεβάτι και με κρασί πολύ.
Είχε δυο μάτια γαλανά κι αχτένιστα μαλλιά
κι ένα λουλούδι πάντα φορούσε στα ρούχα τα παλιά.
Αχ κυρ Αντώνη πώς σ’ αγαπάμε και μαζί σου τ’ άστρα μετράμε,
τις φωτιές για σένα πηδάμε ώσπου να `ρθει βροχή
και το θυμό σου πάντα ξεχνάμε, σαν πουλιά μαζί τριγυρνάμε
σαν παιδιά με σένα γελάμε σαν κάνεις προσευχή.
Ο κυρ Αντώνης βιάζεται να πάει να κοιμηθεί
γιατί το βράδυ στα όνειρά του θέλει να θυμηθεί
ό, τι ποτέ δεν έζησε μες τ’ όνειρό του ζει
μα η νύχτα φεύγει και λυπημένο τον βρίσκει η χαραυγή.
Αχ κυρ Αντώνη πώς σ’ αγαπάμε και μαζί σου τ’ άστρα μετράμε,
τις φωτιές για σένα πηδάμε ώσπου να `ρθει βροχή
και το θυμό σου πάντα ξεχνάμε, σαν πουλιά μαζί τριγυρνάμε
σαν παιδιά με σένα γελάμε σαν κάνεις προσευχή.
Μα ένα βράδυ ο κυρ Αντώνης στρώνει να κοιμηθεί
κι όταν ξυπνάμε τον καρτεράμε στην πόρτα να φανεί.
Μα ο κυρ Αντώνης δε θα βγει ποτέ του στην αυλή
αφού για πάντα μες τ’ όνειρό του θέλησε πια να ζει.
English Translation:
Music: Manos Hadjidakis
Mr. Antonis has been living in the yard for some time
with a jug and a bed and a lot of wine.
He had two blue eyes and wavy hair
and a flower was always worn on old clothes.
Ah Mr. Antonis how we love you and with you we count the stars,
we jump the fires for you until it rains
and we always forget your anger, like birds we walk around together
as children we laugh with you as if you are praying.
Mr. Antonis is in a hurry to go to sleep
because the night in his dreams he wants to remember
everything he never lived in his dream lives on
but the night leaves and the dawn finds him sad.
Ah Mr. Antonis how we love you and with you we count the stars,
we jump the fires for you until it rains
and we always forget your anger, like birds we walk around together
as children we laugh with you as if you are praying.
But one night Mr. Antonis lays down to sleep
and when we wake up we knock him on the door to be seen.
But Mr. Antonis will never go out in the yard
since forever in his dream he wanted to live.