Στίχοι: Μιλτιάδης Πασχαλίδης
Μουσική: Μιλτιάδης Πασχαλίδης

Κάποτε γνώρισα μια λίμνη
μάτια μου, μάτια μου
κάποτε γνώρισα μια λίμνη
που ‘θελε να ‘ναι θάλασσα.

Και κάθε που χαράζει
την τρώει το μαράζι
και κάθε που χαράζει
την τρώει το μαράζι.

Κάποτε αντάμωσα μια πέτρα
μάτια μου, αχ μάτια μου
κάποτε αντάμωσα μια πέτρα
που ‘θελε βράχος να γενεί.

Και κάθε που χαράζει
την τρώει το μαράζι
και κάθε που χαράζει
την τρώει το μαράζι.

Κάποτε αγάπησα μια κόρη
μάτια μου, μαύρα μάτια μου
που ρωτούσε κάθε αγόρι
πότε γυναίκα θα γενεί.

Και κάθε που χαράζει
την τρώει το μαράζι
και κάθε που χαράζει
την τρώει το μαράζι.

Έχουν περάσει χρόνοι δέκα
μάτια μου, αχ μάτια μου
η κόρη γίνηκε γυναίκα
μα εγώ απόμεινα παιδί.

Και κάθε που χαράζει
με τρώει το μαράζι
και κάθε που χαράζει
με τρώει το μαράζι.

Lyrics: Miltiadis Paschalidis
Music: Miltiadis Paschalidis

I once met a lake
my eyes, my eyes
I once met a lake
who ‘wanted to be the sea.

And anyone who chases
Maraji eats her
and any that carve
Maraji eats her.

I once met a stone
my eyes, ah my eyes
I once met a stone
who ‘wanted a rock to give birth.

And anyone who chases
Maraji eats her
and any that carve
Maraji eats her.

I once loved a daughter
my eyes, my black eyes
that every boy was asking
when a woman will give birth.

And anyone who chases
Maraji eats her
and any that carve
Maraji eats her.

Ten years have passed
my eyes, ah my eyes
the daughter became a woman
but I remained a child.

And anyone who chases
the maraji eats me
and any that carve
the maraji eats me.